15 października 2022 Bóg nie ma wnuków

W chwili objęcia rządów Jozjasz miał osiem lat i panował trzydzieści jeden lat w Jerozolimie. Czynił on to, co jest słuszne w oczach Pańskich, i kroczył drogami swego praojca Dawida, nie zbaczając ani na prawo, ani na lewo. 2 Kronik 34:1+2

Drodzy Czytelnicy,

Karol Filip Artur Jerzy miał 73 lata, gdy 8 września 2022 roku został królem. Od tego czasu rządził Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej oraz Wspólnotą Narodów jako Karol III. I jest świecką głową państwowego kościoła anglikańskiego.

Jozjasz miał zaledwie osiem lat, gdy zastąpił swojego ojca Amona. Było to w 641 lub 640 roku p.n.e. Pochodził z dynastii Dawida. Jego biologiczny ojciec Amon pozostawił mu ciężkie dziedzictwo: bałwochwalstwo. Bóg był rozgniewany na Amona.

Niektóre dzieci muszą odziedziczyć ciężką spuściznę. Większość rodziców oczekuje, że dzieci pójdą w ich ślady. Że dzieci żyją w swojej tradycji. Że przyjmują wartości, które są dla ojca ważne. Dziecko powinno kontynuować to, co jest ważne dla rodziny. To często może być dużym obciążeniem dla dziecka. O Karolu III słyszałam wielokrotnie, że ślady po jego zmarłej matce Elżbiecie II są bardzo duże. Niektórzy myślą: za duże. Ale tylko czas pokaże.

Czego oczekiwano od małego Jozjasza, nie wiemy. Wiemy natomiast, że poszedł inną drogą niż jego ojciec Amon. Jozue jako szesnastoletni młodzieniec pyta o Boga swoich przodków. Interesuje się Bogiem Izraela i dlatego sprzeciwia się swojemu ojcu Amonowi. Amon wzgardził Bogiem, służył bożkom i piętrzył winy jak górę śmieci.

W wieku dwudziestu lat Jozjasz zaczyna reformować życie religijne w kraju i podejmuje radykalne działania przeciwko bałwochwalstwu w kraju. W przeciwieństwie do swojego ojca uświęca Boga Izraela.

Bóg nie ma wnuków - zatytułowałem to kazanie. Rozumiem przez to, że każde pokolenie musi samo zdecydować, czy odrzuci Boga, czy też poważnie potraktuje Boga i jego przykazania. Jozjasz potraktował Boga poważnie i stał się człowiekiem Bożym.

Znam kobiety i mężczyzn, którzy zostali wychowani bez wiary chrześcijańskiej i w pewnym momencie znaleźli wiarę w Jezusa Chrystusa. Stali się oni dziećmi Bożymi. Żyją jako dzieci Ojca w niebie. Pamiętam młodą dziewczynę, która wychowała się w ateistycznej rodzinie. Następnie poznała Jezusa Chrystusa w chrześcijańskiej grupie młodzieżowej, została ochrzczona i przeszła swoją drogę życia z Jezusem Chrystusem. Miałem niewidomą babcię, która modliła się za mnie. Nie doczekała się, by Jezus Chrystus stał się moim Zbawicielem i Odkupicielem. Ale do dziś jestem jej wdzięczna!

Ale znam też przypadki odwrotnego rozwoju sytuacji. Dzieci, które wychowały się w chrześcijańskim domu, a potem jako nastolatki lub dorośli nie chcieli mieć już nic wspólnego z Bogiem. Smutny rozwój wypadków! 

Być może byli ludzie, którzy modlili się za małego Josiaha. Kto był wzorem wiary dla Jozjasza. Dość podobny do Tymoteusza, współpracownika Pawła. Paweł pisze o nim w 2 Liście do Tymoteusza, rozdz. 1, 5: „Dobrze pamiętam również, że szczerze uwierzyłeś Chrystusowi, podobnie jak to wcześniej uczyniła  twoja babcia—Lois i mama—Eunika. Jestem pewien, że masz w sercu tę samą wiarę.” Modląca się matka, modląca się babcia - za to można chwalić Boga!

Zachęcam do bycia przykładem wiary dla dzieci. Proszę nie przestawać modlić się za swoje dzieci czy wnuki. Albo jeśli jesteś bezdzietny, pomódl się za dzieci w swojej rodzinie, w swoim sąsiedztwie, w swojej wspólnocie. Bądź przykładem w wierze jak Eunike i Lois.

I na pewno należy się modlić za Karola III i jego rodzinę. Jakub, brat Jezusa, zachęca do ufnej modlitwy (Jas.5, 16b): „Modlitwa prawego człowieka ma bowiem wielką moc.“ Zaufajmy tej obietnicy!